Wie is er bekend met het filmpje over het ‘shaken baby syndroom’, wat ouders te zien krijgen in de kraamweek? De scenario’s daarin zijn zo normaal en herkenbaar. Want zo kan het starten: je bent moe, je bent prikkelbaar en je vraagt geen hulp. Misschien is er ook geen hulp. Je blijft doormodderen en plots ga je de grens over.
Vaak denk je bij kindermishandeling aan mensen die elkaar het huis uit vechten, schreeuwpartijen die door de muren te horen zijn, kinderen vol met blauwe plekken. Logisch dat je dan een melding moet doen bij Veilig Thuis. Maar dat is juist niet wat wij tegenkomen als begeleiders. Het is veel subtieler, en daarom is het zo moeilijk om te herkennen.
Subtiele signalen
Vaak zijn we al geruime tijd betrokken bij een gezin en hebben we een vertrouwensrelatie met elkaar opgebouwd. Gezinnen geven zich bloot, laten je toe in hun leven. Grensoverschrijdend gedrag kun je vaak uitleggen en daarmee misschien soms ook verontschuldigen. Grenzen kunnen daardoor vaag of opgerekt worden. Je ziet mensen worstelen, hun stinkende best doen. Maar wat als een kind geen schone kleren heeft, geen gezond eten, te laat komt op school en dit gebeurt structureel, door zijn oprecht liefhebbende ouders? Is dat kindermishandeling?
Of andersom, het kind wordt in alles voorzien, behalve in zijn emotionele behoeftes, zoals een dikke knuffel bij een goed rapport.
- Wat als een gehandicapt broertje, zijn zusje wekelijks slaat? Is dat kindermishandeling?
- Wat als een ouder suïcidaal is of met regelmaat een paniekaanval heeft en er is verder geen netwerk voor de kinderen? Of een vechtend ouderpaar in bijzijn van hun pasgeboren baby? Is dat dan kindermishandeling?
Veiligheid centraal
We wegen als zorgorganisatie zorgvuldig af of we overgaan tot een officiële melding. Hier is een protocol voor wat dat goed beschrijft. We signaleren meestal samen met anderen, zoals: de school, een wijkteam, de huisarts of familie. De signalen leggen we anoniem voor bij www.veiligthuis.nl.
Ouders denken vaak dat hun kinderen bij ze weggehaald worden als we spreken over een melding. Terwijl we als begeleiders willen dat er veiligheid komt voor iedereen in het gezin. Met de juiste hulp binnen het gezin. Als begeleider proberen we zo goed mogelijk de opgebouwde relatie met het gezin vast te houden. Gelukkig lukt dit vaker wel dan niet.
Heb jij vermoedens van een zorgelijke situatie? Bel dan naar Veilig Thuis op 0800-2000 (gratis 24/7). Kinderen en jongeren kunnen ook om raad vragen bij de Kindertelefoon (0800-0432, elke dag van 11.00 tot 21.00 uur).
Voor professionals is de Meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld de leidraad voor het omgaan met vermoedens van kindermishandeling. De meldcode geeft aan wanneer je advies vraagt of meldt bij Veilig Thuis.
Kijk ook op www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl
Bron: https://broedplaatsz.nl/herken-jij-de-subtiele-signalen-van-kindermishandeling/
